Orkun Cabi: En Sevdiğim Akşam

Öleceğim günü seçebilseydim eğer;

Bir cuma akşamı ölmek isterdim

İlkbaharda, hatta aylardan da nisan olsun;

Kışın soğuğunun kırıldığı, baharın yüzünü gösterdiği,

Serin havayı içine çekerken;

Akşam güneşinin ruhunu ısıttığı bir cuma akşamı

Güneş alçaldığında sarı ışığın şehrin sokaklarını aydınlattığı,

Yerlerde gölgelerin uzadığı,

İnsanların mutlu olduğu bir cuma akşamı

Torununun elinden tutmuş parka götüren ninelerin

Hafta sonuna kavuşmuş iş çıkışı güler yüzlü insanların

Okul çıkışı sohbet ederek yürüyen gençlerin kahkahalar attığı bir cuma akşamı

Ve kendi adıma; yarım kalmamış, başarmış, borçsuz, pişmanlıksız, mutlu bir cuma akşamı

Vedalaşarak gitmek, ardından el sallayan, umut dolu,

Yaşamaya değecek hayatlarına devam eden sevdiklerini;

Arkada mutlu bırakarak gitmek isterdim bir cuma akşamı

Güzel bir cuma akşamı; öldüğümü hemen unutsunlar, yesinler, içsinler, gülüp eğlensinler,

Hiç pazartesi gelmeyecekmiş gibi;

Aynı benim gibi…