Bir kapının ayrı taraflarında durup
Tam ortasından geçiyoruz sızının
Sızı büyüyor
Küle dönmüş bir gecemizde
Sonra ellerimiz çekiliyor kendine
Ellerimiz yorgun düşüyor
Yorgun düştüğü yerde
Gelinciklere ölüm saçıyor
-ölüm ki
Çoğaldıkça çoğalıyor küle dönmüş gecemizde
Ve unutuyoruz uçan kuşları
Akan suyun sesini
Filizlenen ilk başağı
Dağ başlarında tüten ateşi
Tenimizde taranmış sabahları
İçimizde
Dönülmez göçlerin başladığı zamanda
Kapı açılıyor
Sessizce
Korkuyla
Aynı değil artık giydiğimiz elbiseler
Yürüdüğümüz yollar
Dinlediğimiz şarkılar
Kokusunda buluştuğumuz kahve fincanları
Göz bebeklerimizde oluşan heyecanın rengi
Bu bir son durak
Yaşanmış bütün zamanlara
Ve tükenmiş ruhlarımıza şarkıların söylendiği
Türkiye’nin aylık tek Edebiyat Gazetesi, öykü, deneme, yazı, şiir ve söyleşilere yer vermektedir.