Hülya Cabi: Neyse ki Atamın Heykeli Yerinde

Yıllar sonra geldim gezmeye memleketime

Sırasıyla ilk, orta, lise okullarım eksilmiş,

Lisem kalmamış yerli yerinde,

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Bir zamanlar Çiftlik Caddesinde yürürdük,

Bal kaymak dondurmamız ellerde,

Artık o da kalmamış,

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Eskiden Tekelin önünden geçemezdik

Nikotin işlerdi ciğerlere

Şimdi yapılmış AVM,

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Askeri hastane ki çocukluk anılarım gizli,

O da uymuş düzene

Bravo dersin tanıyabilene

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Yiyemesem de atomu gördüm bir iki yerde

Kuğulu pastam yok olmuş

Bulamadım hiçbir pastanede

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Doğduğum o pembe bina doğum evi

Meydandaki yunuslar, bilinmez nerde,

Şehrin simgeleri zamana uymuş,

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Hayvanat bahçesi tabelası kalmış

Dağıtılmış hayvanlar öteye beriye

Doğduğum şehrin girişi bile değişmiş

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Her pazar evlerde pide yenirdi,

Köşe başında simitçi bulunurdu

Yolda tanıdığım yüzlerde olurdu

Neyse ki Atamın heykel yerinde

Büyüğüm mahallede modern pazar kalmamış,

Köşedeki çocuk parkı da saklanmış,

Öğrenci şehri tanımadığım insanlara kalmış

Neyse ki Atamın heykeli yerinde

Bir zamanların garajları

Transit geçişin nefes alma durağı

O da farklı çehreyle olmuş AVM

Neyse ki Atamın heykeli yerinde